Söguskýring hin síðari.

Þetta byrjaði allt með banvænum kossi á sólríkum degi á Þingvöllum. Kossinn var vart þornaður af vörum elskendanna þegar fyrst regndropinn féll til jarðar. Það sáust dökk ský á himni í fjarska.

 Geir hringdi í Erhard veðurmann í SÍ og spurði '' hvernig er veðurspáin hjá ykkur veðurmönnum í SÍ''. Erhard veðurmaður  sagði það er bara sól í kortum mínum með miklum og háum stýrivöxtum. '' Settu á þjóðarskútuna á fullaferð áfram og fangaðu hvíta gullkálfinn öskraði Erhard á Geir ráðalausa.  Má ég minna þig á það Erhard að ég er skipstjóri á skútunni? sagði Geir ráðalausi. Þegiðu Geir ráðalausi og gerðu eins og ég segi sagði Erhard og það skein í gular tennurnar.

Þjóðarskútan byrjaði að velta og um borð var hver höndin upp á móti annarri. Alþýðustormurinn var skollinn á með miklum þunga. Hvað eigum við að gera sagði Geir við Sollu? bæði voru orðin lasin og löskuð eftir ástandið um borð, notaðu brynvörðu lögreglumennina hans Bjössa Dómsmálaráðherra og  notaðu þá sem hlífiskildi fyrir okkur, sagði Solla. Í fjarska heyrðist í Alþýðustorminum, ætlum við að mæta næsta laugardag og mótmæla og vera ennþá fjölmennari, sagði rödd fólksins. Jáaaaaaaaaaaaaaaaaa öskraði skrílinn. Hversvegna var þessi trúbardor að koma aftur heim til íslands úr útlegðinni í Kaupmannahöfn stundi Geir ráðalausi.

Um borð var komið uppreisnarástand, hver höndin uppá móti annarri,  feiti fressin í Iðnarráðuneytinu spurði hvort einhver vissi um hvar mötuneyti væri að finna. Í sortanum og óveðrinu sem gekk yfir skipið heyrðist rödd segja, '' þetta gengur ekki lengur minn tími er komin ég tek við stjórninni''.  Skipti engum togum að Jóhanna gekk uppí brú og ýtti Geir og Sollu burt frá stýrinu, hún tók traustum höndum um stýrið og sagði hvar er Steingrímur er hann ekki búin að klára Stýrimannaskólann eftir 18 ára skólasetu. Steingrímur brást skjótt við og greip í stýrið með Jóhönnu, það sást blika í ráðherrastól í auga Steingríms.

 Fylgist  með í næsta kafla þegar Jóhanna segir við Erhard,'' drullaðu þér í burtu Erhard þú ert búin að skaða þjóð þína nóg''.

Hannes Hólmsteinn: Óvinir Davíðs